Annelies kwam voor het eerst écht in aanraking met meditatie toen ze op haar achttiende in Thailand belandde voor een cultureel uitwisselingsjaar. Daar merkte ze dat ze door dagelijks te mediteren meer bewust werd van het hier en nu, in en rondom haar en dat was heel wat! Haar aandacht was minder verstrooid en meer alert. Als kind stond ze in de klas bekend als een dromertje. Door te mediteren werden de dingen voor haar minder chaotisch, helderder en luchtiger. Het gaf haar het gevoel dat ze hierdoor meer uit haar natuurlijke hulpbronnen kon putten en dat haar positieve kwaliteiten onbelemmerd tot bloei konden komen. Het maakte haar ook een gelukkiger mens, met minder capsones en hersenspinsels. Het hielp ook enorm om door de cursussen op de unief te geraken. Dit was zo deugddoend, dat ze verder is blijven oefenen met meditatie. In al haar enthousiasme begon ze allerlei workshops, lezingen en congressen rond mindfulness te volgen: de achtwekencursus mindfulness bij Johan Vandeputte en bij Sybille Decoo, aan het Tibetaans Instituut te Hoei (Traleg Rinpoche, lama Karta, lama Zeupa, lama Tashi Nima, ...) en bij Frank DeWaele (meditatie en meditatieretraites). Tijdens haar studies psychologie verdiepte ze zich op theoretisch vlak in de invloed die meditatie kan hebben op de identiteits- en realiteitsbeleving. Ze wijdde hier haar eindwerk in het postgraduaat psychoanalyse aan. Eens in het werkveld raakte ze verward door de stempel 'religie' die meditatie of boeddhistische praktijken soms opgeplakt krijgen hier in het westen. Ze vond daar zelf niet onmiddellijk iets 'religieus' aan, maar zag het eerder als een 'tool' of werkinstrument om enerzijds je aandacht te trainen, maar ook om een innerlijk leerproces tot stand te brengen, waarbij je je eigen geest beter leert kennen en zo 'wijsheid' vergaart. Ze wou iets aan die verwarring doen en wilde zich niet neerleggen bij de stempel 'religie' omdat deze volgens haar heel wat mensen bang maakt of ervoor zorgt dat heel wat mensen meditatie als iets zweverigs gaan bekijken en zich er bijgevolg voor gaan afsluiten. Daarom maakte ze een theoretisch onderzoek tijdens haar studies vergelijkende cultuurwetenschappen naar de concepten 'psychologie', 'wetenschap', 'religie', 'boeddhisme' waarin onze Westerse cultuur 'meditatie' tracht te stoppen. Wat de theorie ook mag zeggen, één ding staat vast: mindfulness heeft bij haar een interessant en transformerend leerproces in gang gezet. Dit is een basisvoorwaarde om zelf ook mindfulnesstrainingen te kunnen geven. En om het plaatje rond te maken, volgde ze de praktijkvakken binnen de opleiding tot mindfulnesstrainer aan de Arteveldehogeschool, om dan van mindfulness en meditatie haar beroep te kunnen maken. Recent nam ze een sabbatjaar om zich verder in meditatie te verdiepen. Ze maakte een reis doorheen India, Nepal en Thailand, maar vooral ook doorheen haar innerlijke landschap. Het was naast een culturele ontdekking, dus ook een belangrijk leerproces voor haarzelf dat ze voor geen geld had willen missen. Het ritme van de onthaasting heeft ze aan den lijve kunnen voelen en uit ervaring opmerken wat dit met je als mens kan doen. Het deed haar ook met een hernieuwde blik kijken naar onze Westerse maatschappij. Wat haar gedurende dit jaar echter meer en meer duidelijk werd is dat (volgens haar) de belangrijkste aspecten van meditatie in mindfulness aanwezig zijn, behalve dat mensen van dichterbij gecoacht en bijgestuurd worden. Dus meer op maat van de Westerse mens. En bovendien zijn onze trainingen hier ook aan de wetenschappelijke toetssteen getest en effectief gebleken!